Het duurde ongeveer dertig jaar voordat het Zweedse Toxaemia - in 1989 opgericht en in 1991 van de aardkloot verdwenen - zijn best wel gesmaakte deathdebuut Where Paths Divide uitbracht. Dan is de vier jaar die de band nodig had om met opvolger Rejected Souls Of Kerberus op de proppen te komen, natuurlijk maar een oogwenk.Lees verder ›
De herfst is volop gaande en voor vandaag staat er een bijpassend drietal aan bands op het affiche van Metropool. In de Saxion Zaal in Enschede kunnen we op deze vrijdagavond genieten van Draconian dat dit jaar op tour is ter ere van het dertigjarige jubileum. De Zweden nemen hiervoor het Duitse gezelschap Nailed To Obscurity en het Grieks/Canadese Fragment Soul mee. Ook van de partij zijn namens Zware Metalen verslaggever Frank Geerligs en fotograaf Bas Schipper.Lees verder ›
Wat te doen als band zodra één van je leden komt te overlijden? Stoppen of doorgaan? Die vraag werd voor Linkin Park in 2017 realiteit nadat boegbeeld Chester Bennington uit het leven stapte, vrij kort na het uitbrengen van One More Light. Daarmee liet hij een groot gat achter op veel vlakken, muzikaal omdat de band samen met onder andere Korn en Slipknot uiteraard aan de wieg van de lichting nu-metal in de jaren 2000 stond. Groot was de blijdschap bij velen toen Linkin Park begin september van dit jaar aankondigde dat het zichzelf had versterkt met Emily Armstrong als zangeres en drummer Colin Brittain.Lees verder ›
Kyrck Productions & Armour is toch een bijzonder eigenaardige naam voor een label. Nu, als dat label kwaliteitsvolle releases uitbrengt dan hoor je mij alvast niet klagen. Één van de laatste platen die kwamen via dit label, bleek die van de cultband Limbonic Art te zijn. Maar vrolijk werd ik niet van die erg middelmatige release. Dit Aptorian Demon brengt zijn nieuwe er ook op uit. Het is een Noors gezelschap opgericht door niemand minder dan Storhetsvanviddets Mester dat zich ook beroept op de kennis en kunde van twee andere ongure trawanten, genaamd K en KK die we kennen we van het meesterlijke Gjendød.Lees verder ›
November is Covember bij Zware Metalen! De hele maand november gaan we op zoek naar de beste metalcover ooit gemaakt. Elke dag wordt er op deze pagina én op onze Facebook de leukste inzending van de dag geplaatst. Geef jouw suggestie hieronder door! Degene met de leukste en origineelste cover van de hele maand wint na afloop van Covember kaartjes voor een concert naar keuze! Lees verder ›
Een bijzonder thema bij Teloorgang deze keer. Voor hun radioprogramma op KINK Distortion doken Remco en Pim in verguisde muziek: nummers van albums die bands het liefst zouden vergeten of zelfs het bestaan ervan ontkennen. Luister nu terug! Lees verder ›
Opererend vanuit Stockholm voert de Duitse Johanna Sadonis sinds 2014 Lucifer aan. Daarmee herleven de tijden van Black Sabbath, Deep Purple, Blue Öyster Cult, Lucifer's Friend, Steppenwolf, Heart en Fleetwood Mac: bands die hun gloriedagen vooral in de jaren '70 hadden en waaraan Lucifer schatplichtig is. Vanavond staat de band in P60 in Amstelveen.Lees verder ›
Op zondag 10 november vond in de Tilburge 013 de album releaseshow van Changing Tides plaats 'Amidst The Gray' van Changing Tides plaats: Admist the Gray is de tweede plaat van de Brabanders. De avond werd afgetrapt door Deeproot: pas het tweede optreden voor de band ooit maar het publiek werd verrast op een vette show. De Belgen van Knives To A Gunfight , juist bezig met een afscheidsronde, namen de energie over. De sfeer hangt er goed in en daar maakte Sugar Spine vervolgend goed gebruik. Het dak kon er vervolgens af met de feestvarkens van de avond. Fotograaf Indy van Oort noemde het 'het vetste optreden dat ik van de band heb gezien' en kwam terug met een wagonlading foto's. Lees verder ›
De prijs voor minst-originele bandnaam gaat deze maand naar het Amerikaanse Laceration. Alleen al op dat continent zijn of waren er de afgelopen jaren een stuk of vijf bands met dezelfde bandnaam actief. Gelukkig wordt een band bij Zware Metalen niet alleen op originaliteit van de bandnaam beoordeeld en draait het nog altijd om de muziek. Is die dan wel origineel? Nee. Is dat erg? Ook niet.Lees verder ›
Moriah Rose Pereira, beter bekend als Poppy, is dit jaar al toe aan langspeler nummer zes. Ik moet zeggen dat ik een paar treinen gemist heb, maar I Disagree uit 2020 was op een vreemde manier ergens blijven plakken. Als collega Alfvoet ergens meer dan vijf alinea's over schrijft en dan nog verstrikt geraakt in een genremix, dan is het gewoon de moeite om het te proberen. Aldus baande de aanstekelijke mix van pop en metal, met heel wat gewaagde uithalen naar andere genres een weg in mijn brein.Lees verder ›
15 verdiepingen met een royaal uitzicht. We zetten het weekend in met deze lekkere hapjes, vers uit de video-oven. Dit zijn Saor, Xandria, Ad Infinitum, Blackbriar, Distant, Architects, Fellowship, Space of Variations, Obscura, Grima, Body Count, Killswitch Engage, Aviana en Klone.Lees verder ›
Het Scandinavische drietal Sólstafir, Oranssi Pazuzu en Hamferð hebben dit jaar allen een nieuw album uit. Reden genoeg om met elkaar de tourbus in te stappen. Eerste stop is de Oosterpoort in Groningen en lokale verslaggever Ruben was erbij om zich te laten onderdompelen in de eigenzinnige niche die de noordelingen hebben gekerft in het metalgenre. Lees verder ›
Dubbel zo progressief, dubbel zo gelaagd, dubbel zoveel grunts. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, zeer conceptuele, ingenieuze plaat, die simpelweg schreeuwt om van meer dan één kant bekeken te worden. Al was het maar omdat er zo ontzettend veel gebeurt op het album. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het laatste testament in handen krijgt. MrJingles (favoriete genre: death met alle mogelijke voorzetsels, met een extra voorliefde voor progressieve varianten) en Michiel Hoogkamer (favoriete genre: teveel om op te noemen, gaat van Prince tot Napalm Death) zijn deze keer de gelukkigen. Dit keer bespreken we The Last Will And Testament van Opeth.Lees verder ›
Het is altijd interessant te weten waar een band en meer in het bijzonder een blackmetalband zijn wortels, zijn roots heeft. Dit Svartfjell, ook al klinkt het zo niet, is afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk, meer nog de brede regio rond Exeter als ik juist ben. Meer precies kent de band, en met name zijn grondlegger Hearne, zijn oorsprong in Blackdown Hills. I, The Destroyer is werkstuk nummer één en vervat maar liefst acht hoofdstukken. Thematisch wordt er gewerkt rond de vele schrijfsels van onze gezamenlijke vriend Friedrich Nietzsche. Het zal dit muzikale epos wel wat diepgang geven me dunkt.Lees verder ›
Brutaal doodsmetaal, maar niet in eigen moerstaal. Wat dan? Bleedskin voor je kanis! Uit België komt dit drietal je namelijk even wakker schudden met zijn in eigen beheer uitgebrachte, nieuwe plaat genaamd Homicidal Therapy. Sinds kort is de band weer in zijn oorspronkelijke bezetting, hoewel huidig drummer Logan voorheen de rol van gitarist in de band had. Er heeft dus een kleine stoelendans plaatsgevonden sinds de start halverwege 2016 en dan specifiek op de positie achter de drums.Lees verder ›
Een maand na Soulcrusher is er opnieuw interessante metal te horen in Doornroosje in Nijmegen. Het Franse Celeste treedt namelijk op en dat is reden genoeg om opnieuw af te reizen. De band zou eerder dit jaar een show spelen in De Cacaofabriek in Helmond, maar wegens tegenvallende kaartverkoop werd die show geannuleerd. Gelukkig krijgen we een herkansing in Nijmegen. Friso Veltkamp doet verslag.Lees verder ›
Welkom in de ondergrond, waar onbekende figuren vrolijk musiceren op elk instrument waar zij met hun klauwen aan kunnen zitten, maar waar dat niet per se tot een coherent album leidt. Asciimov bestaat bij de gratie van de heer Oscar Martin. Een multi-instrumentalist uit Spanje die met Asciimov een…Lees verder ›
Mick is het enige bandlid in dit Franse atmosferische blackmetalgezelschap Time Lurker. Eerder, het bleek 2017 te zijn, kwam de debuutplaat nog op de schrijftafel van collega Al Foet. Hij bleek er toch wel positief over te schrijven. Emprise is de opvolger. Enigste bandlid schreef ik net. Ik dien mijn foutje even recht te zetten. Een zekere Sotte neemt blijkbaar de microfoon op, dat had ik even niet gezien. Beide onverlaten schrijven over de donkere kanten van de menselijke geest en de verschrikkelijke gevolgen dat dit voor je eigen ingesteldheid heeft. Nou, nou niet zo donker en depressief hoor ik jullie al weer zeggen. Inderdaad: zware materie, maar wel ideaal voer om over te schrijven.Lees verder ›
We laten opnieuw 15 ballonnetjes op, om deze woensdag te vieren. De hoera’s komen vandaag van Machine Head, Spiritbox, Blind Guardian, Butcher Babies, End of Green, The Foreshadowing, Bullet For My Valentine, Disembodied Tyrant, Bowels of Suffering, Citizen Soldier, The Great Old Ones, Atilla, Raging Speedhorn, Scour en The Hellacopters.Lees verder ›
Nadat Arjen Lucassen en Robert Soeterboek elkaar begin jaren negentig ontmoetten, duurde het niet lang of een creatieve samenwerking diende zich aan en Plan Nine zag het levenslicht. Die muzikale magie moest echter plaats maken voor andere gezamenlijke projecten, zoals Ayreon en Star One. Maar in 2022 werden de oude songs van onder het stof gehaald en opnieuw opgenomen. Wie langgerekte prognummers verwacht is er wel aan voor de moeite, want het album The Long-Lost Songs is grotendeels een nostalgische knipoog naar classic 70's en 80's rock. En toch klinken de nummers origineel en fris, mede dankzij het vocale talent van Soeterboek. Op 16 november stond Plan Nine in Podium 't Beest in Goes. Niet uitverkocht, maar dat hield de indrukwekkend bezetting, met onder andere Irene Jansen en Marcel Singor, niet tegen om een fantastische show neer te zetten. Kitty van de Waart legde de avond vast op beeld.Lees verder ›
